İdrara Kurdele Batırmaktan Buğday Filizine Yuh Artık Diyeceğiniz 12 Antik Hamilelik Testi

Özellikle kırsal alanlarda yaşıyorsanız, muhtemelen karnınız şişene dek hamile olduğunuzu anlayamazdınız. Evde hamilelik testlerinin kullanımı ancak 1970’lere gelindiğinde yaygınlaştı ama yüzde 80 yanlış sonuç veriyordu. Günümüzde ise geçmişin aksine bu testler daha güvenilir.

Fakat aralarında o kadar tuhaf olanlar var ki ağzımız açık kalıyor. Gelin bu yöntemler nelermiş bakalım. ?

En eski hamilelik testlerinden biri eski Mısır’da ortaya çıktı. MÖ 1350’de, potansiyel olarak hamile olabilecek olan insanlara birkaç gün boyunca buğday ve arpa tohumlarına idrar yapmaları öneriliyordu. Buğday filizlendiyse bir kızları, arpa filizlendiyse bir erkek çocukları oluyordu. İkisi de filizlenmediyse hamile değillerdi. Bu testle ilgili en ilginç şey ise, gerçekten işe yaramasıydı: 1963’te bir laboratuvarda bu buğday ve arpa testi denendi ve yüzde 70 hamile insanların idrarının tohumların filizlenmesine neden olacağı bulundu. Hamile olmayanların idrarından gerçekten de filiz çıkmıyordu.

Eski Mısırlılar buğday ve arpa testi ile ilgilenirken, eski Yunanlılar anatomi konusunda daha bilgiliydi. Tıbbın babası olarak bilinen Hipokrat, hamile olabileceğinden şüphelenen bir kişinin gece boyunca vajinasına soğan veya başka güçlü kokulu soğanlı bir sebze sokmasını söylüyordu. Ertesi sabah kişinin nefesi soğan kokuyorsa hamile değildi; bu, rahim açıksa ve soğanlı kokuyu bir rüzgar tüneli gibi ağza kadar sallıyorsa fetüsün olmadığı fikrine dayanıyordu. Kişi hamile olsaydı rahim kapanırdı, bu yüzden rüzgar tüneli olmazdı.

15. yüzyılın sonlarında yazılmış kadın tıbbi bilgisi kitapları olan Distaff İncillerinden bir alıntıya göre; ‘Bir kadının hamile olup olmadığını bilmek istiyorsanız, ondan bir leğene idrarını yapmasını ve ardından içine bir mandal veya anahtar koymasını istemelisiniz. Mandal daha iyi bir seçim olacaktır. Bu mandalı idrarla birlikte üç veya dört saat bırakın. Sonra idrarı atın ve mandalı çıkarın. Leğenin dibinde mandalın izi kaldıysa, kadın hamiledir. Değilse hamile değildir.’

Neredeyse mandal testi kadar tuhaf olan bir yöntem daha. Ya da inanış desek daha doğru olur. 16. yüzyılda idrar uzmanları vardı. Bu sözde uzmanlar, bir kişinin çocuk sahibi olup olmadığını idrarlarının rengine ve özelliklerine göre belirleyebileceklerini iddia ettiler. Bazıları ayrıca idrarı şarapla karıştırdı ve alkolün hamile bir kişinin çişinde bulunan proteinlere tepki verebileceğini söyleyerek sonuçları gözlemledi. Kendilerine idrar kahini de deniyordu.

16. yüzyılda yaşamış olan ve döneminin ünlü doktorlarından biri olan Jacques Guillemeau, adeta magazin dergilerine haberine konu olabilecek bir iddiada bulunmuştu:’ Bir kişinin gözlerine bakarak hamile olup olmadığını anlamak mümkün!’ Oftalmoloji alanında etkili bir incelemeye imza atan bu ilginç doktor, hamile kadınların ikinci ayın başlarında göz bebeklerinin küçüldüğünü, göz kapaklarının sarktığını ve göz köşelerinde şişmiş damarlar ortaya çıktığını öne sürmüştü.

Tabii ki, bu iddia günümüz bilgisiyle tam olarak doğru kabul edilemez. Ancak fark etmeden bulduğu ve birçok tetkiğin önünü açan bir gerçek vardı: Hamilelik sırasında gözlerde gerçekten de bazı değişiklikler yaşanabiliyor ve bu durum, görüşünüzü etkileyebiliyor. Bu nedenle hamilelik esnasında normalden çok daha dikkatli olmak ve göz doktoruna gitmek öneriliyor. Yaşayabileceğiniz sorunların hamileliğin ardından geçebileceğini de belirtmeden geçemeyeceğiz.

Hamileliğin erken dönemlerinde, yaklaşık altı ila sekizinci haftada, bölgeye artan kan akışı nedeniyle serviks, labia ve vajina koyu mavimsi veya mor-kırmızı bir renk alabilir. Bu dikkat çekici hamilelik belirtisi ilk olarak 1836’da bir Fransız doktor tarafından fark edildi. Daha sonra keşfi 1886’da Amerikan Jinekoloji Derneği’nin bir toplantısında gündeme getiren bir kadın hastalıkları doktoru olan James Chadwick ile birlike Chadwick’in işareti olarak anıldı.

Chadwick’in işareti gibi gözlemsel testler bir yana dursun, hamilelik testleri 20. yüzyıla kadar hala hoş karşılanmıyordu.

1920’lerde iki Alman bilim adamı Selmar Aschheim ve Bernhard Zondek, hamile insanların idrarında yumurtalık büyümesiyle bağlantılı görünen belirli bir hormon bulunduğunu belirledi. Şimdilerde adı koryonik gonadotropin veya hCG olarak geçiyor. Bunu, hamile insanların idrarını cinsel olarak olgunlaşmamış tavşanlara enjekte ederek yumurtalık gelişimini tetikleyip tetiklemediğine baktılar. Çoğu zaman, hamile kişinin çişi, hCG varlığının kesin bir göstergesi olan hayvanların yumurtalıklarında şişkin kitleler üretirdi. Böylece tavşan testi etik olmasa da doğru sonuçlar verdi.

Test şöyle yapıldı: Beş günlük bir süre boyunca bir grup genç dişi fareye bir idrar örneği enjekte edildi. Beşinci gün, fareler yumurtalıklarının durumunu incelemek için öldürüldü ve otopsi yapıldı. Yumurtalıklar şişmişse, test pozitifti. Sonuçlarınızı beş günden daha kısa sürede istiyorsanız, daha fazla fare öldürmeniz gerekiyordu.

“Tavşan öldü.” ifadesi halk arasında kadının hamile olduğu anlamına geliyordu.

Tavşan Testi ile aynı prensipte çalışmasına rağmen, testin sonunda kurbağalar ölmüyordu ve üstelik maliyeti daha ucuz bir testti. 1940’ların sonlarında bilim insanları, hamile bir kişinin çişinin canlı bir kurbağaya enjekte edildiğinde 24 saat içinde yumurta üreteceğini belirlediler.

Yaygın olarak kullanılan eski hamilelik testlerinden biri de şeker testi. Bu batıl sayılabilecek test ise şu şekilde uygulanıyor; 1 Yemek kaşığı şeker ve 1 yemek kaşığı idrar gibi eşit miktarda şeker ve idrar su içerisinde karıştırılıyor. Karışımı birkaç dakika beklettikten sonra şeker çözülürse kadının hamile olmadığı kanısına varılıyor. Şekerden kümeler oluşturursa ise kadın hamile sayılıyor.

Antik Hindistan dönemine gittiğimizde de Mısır’dakine yakın bir teknikle karşılaşıyoruz. Bir kadının hamile olduğundan şüphelenildiğinde, arpa ve buğdayın bulunduğu bir torbaya idrarını yapması istenirdi. Arpa filizlenirse erkek olacaktı, buğday filizlenirse kız olacaktı ve ikisi de değilse hamile değildi. Ancak bu filizler toprağa dikilmezdi.

1700’lü yıllarda bazı doktorlar, bir kadının idrarına kurdele batırarak hamile olup olmadıklarını anladıklarını iddia ediyordu. İçinden çıkardıktan sonra kurdeleyi kadının burnuna tutuyorlardı. Kurdelenin kokusu kadının midesinin bulanmasına neden olmuşsa, hamile olduğu varsayılıyordu.

Absürt sayılabilecek testlerin yanı sıra, modern tıbbın gelişiminden önce bu testlere başvurmak istemeyen insanlar klasik hamilelik yan etkilerine güvenerek kendilerini test ediyordu. Özellikle memede hassasiyet olup olmadığına bakmak regl döngüsünün aksaklığı ile birlikte büyük bir hamilelik belirtisi olarak kabul ediliyordu.

Evde hamilelik testlerinin işleyişi ise antik dönemlerde kullanılan örneklerden faydalanılarak geliştirildi. Modern tıp aslında antik tıbba birçok şey borçlu. Günümüzdeki testler, idrardaki hamilelik hormonunu, tıpkı tavşan ve fare testinde olduğu gibi, koryonik gonadotropin (hCG) seviyelerini tespit ederek buluyor. HCG, döllenmeden 6 ila 12 gün sonra meydana gelen yumurta implantasyonundan sonra idrarda bulunur ve plasentayı oluşturmaya başlayan hücreler tarafından salgılanır. Bu testler de tavşan testi ile aynı oranda doğruluk payına sahipler.